بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.

خدایا نیرومندم فرما در آن روز بر به پا داشتن فرمانت و بچشان در آن شیرینى یادت را و مهیا کن مرا در آن روز برای انجام سپاسگزاریت به کـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه داریت و پرده پوشى خودت اى بیناترین بینایان.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ الذِّهْنَ وَ التَّنْبِیهَ وَ بَاعِدْنِی فِیهِ مِنَ السَّفَاهَةِ وَ التَّمْوِیهِ‌ وَ اجْعَلْ لِی نَصِیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فِیهِ بِجُودِکَ یَا اَجْوَدَ الْاَجْوَدِین‌؛
خدایا، در این روز، مرا هوش و بیداری نصیب فرما و از سفاهت، جهالت و کار باطل دور گردان، از هر خیری که در این روز نازل می‌فرمایی، مرا نصیب بخش، به حق جود و کرمت‌، ای جود و بخشش دارترین عالم.
خدایا در این ماه رمضان روزی کن که من هوشیار بشوم و حافظه پیدا کنم و از خواب غفلت بیدار بشوم! انسان اگر بیدار بشود خیلی لذت می‌برد، نوع انسان‌ها در غفلت هستند لذا در ماه رمضان از خدا درخواست کنید که از خواب غفلت بیدار شویم.

حجت‌الاسلام حیدری کاشانی گفت: براساس تاریخ قافله، عارفی مورد سرقت راهزنان قرار گرفت، اما خورجینش را نداد و در مواجهه با رئیس راهزنان با خواندن دو آیه از قرآن موجب تحول او شد.

به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام محمدباقر حیدری کاشانی سخنران مذهبی در حرم امام رضا (ع) با اشاره به یک داستان تاریخی اظهار داشت: روزی عارفی در مسیر، گرفتار راهزنان قافله شد. آن‌ها قافله را غارت کردند. عارف چند ماهی سراغ کسب حلال برای تأمین معاش خانواده خود رفته بود و تمام درآمدش را داخل خورجین ریخته بود.

رزق و روزی حلالی جمع کردم، دلم نمی‌آید بدهم

وی افزود: هرچه سارقان تلاش کردند که این خورجین را از او بگیرند، مانع شد. رئیس راهزنان را خبر کردند و گفتند همه اموال را گرفته‌ایم، اما یک نفر خورجین خود را نمی‌دهد. رئیس راهزنان گفت: چرا خورجینت را نمی‌دهی؟ اینجا کسی با مال عبور نخواهد کرد. او گفت: من عیال‌وار هستم و چندماهی به کوه و بیانان زده‌ام تا رزق و روزی حلالی برای آنان فراهم کنم. دلم نمی‌آید آن را بدهم. ادامه مطلب...

 دعای روز اول ماه رمضان، متضمن معارفی همچون قبولی روزه و شب زنده داری و طلب بیداری از خواب بی خبران، و بخشش گناهان است.
  اللهمَ اجْعلْ صِیامی فـیه صِیـام الصّائِمینَ خداوندا ! روزه ام را در این ماه روزه روزه داران قرار ده و قیامی فیهِ قیامَ القائِمینَ و شب زنده داری ام را شب زنده داری شب زنده داران ونَبّهْنی فیهِ عن نَومَةِ الغافِلینَ و بیدارم کن در آن از خواب بی خبران و هَبْ لی جُرمی فیهِ یا الهَ العالَمینَ و ببخش گناهم را در آن ای معبود جهانیان واعْفُ عنّی یا عافیاً عنِ المجْرمینَ. و از من درگذر ، ای در گذرنده از گنه کاران .

بسم الله الرحمن الرحیم

اَللّهُمَّ قَرِّبْنی فیهِ اِلی مَرْضاتِکَ، وَجَنِّبْنی فیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ، وَوَفِّقْنی فیهِ لِقِرآئِةِ ایاتِکَ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

خدایا نزدیکم کن در این ماه بسوی موجبات خشنودیت و دورم ساز در آن از خشم و عذابت و موفقم دار در این روز بر خواندن آیات قرآنیت به رحمت خود ای مهربان‌ترین مهربانان

آداب و رسوم عید نوروز در ایران:

مراسم چهار شنبه سوری قبل از عید نوروز :یکی از آیینهای نوروزی امروز - که بایستی آمیزه ای از چند رسم متفاوت باشد - " مراسم چهارشنبه سوری " است که در برخی از شهرها آن را چهارشنبه آخر سال  گویند.

برگزاری چهارشنبه سوری، که در همهً شهرها و روستاهای ایران سراغ داریم، بدین صورت است که شب آخرین چهارشنبه ی سال ( یعنی نزدیک غروب آفتاب روز سه شنبه )، بیرون از خانه، جلو در، در فضایی مناسب، آتشی می افروزند، و اهل خانه، زن و مرد و کودک از روی آتش می پرند و با گفتن : " زردی من از تو، سرخی تو از من "، بیماری ها و ناراحتی ها و نگرانی های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو و عید  نوروز را با آسودگی و شادی آغاز کنند.

تا زمانی که از ظرف های سفالین چون، کاسه و بشقاب و کوزه، در خانه استفاده می شد، پس از خانه تکانی، کوزهً کهنه ای از پشت بام خانه به کوچه می انداختند؛

کوزه ای که در آن آب و چند سکه ریخته بودند. اسفند دود کردن و آجیل خودرن، فال گرفتن، " فال گوش " ( در کوی و گذر به حرف عابران گوش دادن و از مضمون آن ها برای نیت خود تفاًول زدن. ) و " قاشق زنی " ( معمولا زنان روی خود را می پوشانند و با قاشق، یا کلید به خانه ها در می زنند، صاحب خانه شیرینی، میوه و یا پول در ظرف آنها می گذارد. ) نیز از باورها و رسم هایی است که به ویژه در بین نوجوانان، هنوز به کلی فراموش نشده است.و این رسم ها و باورها در شهرهای مختلف با یکدیگر متفاوت اند.